Columns
In de loop van de afgelopen 25 jaar heb ik het in korte verhaaltjes beschreven:
Het dagelijks leven met onze boxers, niet altijd in een logische volgorde geschreven maar altijd spannend, ontroerend, liefdevol en gelardeerd met typische boxerstreken....
Mijn boxervirus
…………..is in de loop der jaren een chronische aandoening geworden.
Toen ik 14 jaar was kwam mijn vader van een vergadering thuis met………een boxer !
De dochter van zijn collega woonde op een flat en had een jonge boxerreu ! Een drukke hyperaktieve boxerman die de “vloer aanveegde “ met zijn bazin. Ten einde raad riep ze de hulp in van familie en vrienden en werd besloten om voor Sacha een nieuwe baas te zoeken die ook wat meer woon-en leefruimte had dan een flatoppervlakte van pakweg 6 bij 7 meter.
Wij hadden Gunda, onze Duitse Herder een paar weken daarvoor laten inslapen, dus mijn vader besloot mijn moeder en ons te verrassen met de komst van Sacha van de Woudklank.
Een prachtige, enthousiaste boxer die behalve dat hij mijn moeder soms tot wanhoop dreef met zijn tumultueuze gedrag, een heerlijk maatje voor ons was en ons trouw bleef tot op hoge leeftijd.
Toen ik zelfstandig ging (samen)wonen kwam Sasja, een teefje. Zij is 14 jaar geworden.
Ondertussen kwam ook de eerste Meerpaalboxer bij ons wonen, Ymka van de Meerpaal en nadat Sasja was ingeslapen kwam als gezelschapsdame voor Ymka, Floryn van Meerpaal, een ongelooflijke stoute zwartsnoet.
Met een onderbreking van 6 maanden (een eindeloze………..boxerloze periode) woekerde het chronische virus voort met Annabel, Afi, Byou, Eva , Gipsy, Cinthe, Jasmine en Sanne van de Meerpaal en ik ben, nu 72 jaar, nog steeds niet BOXERVIRUSVRIJ !!
Gelukkig kan ik er heel goed mee leven !
Ontmoeting.
Tijdens onze dagelijkse boswandeling hadden wij, samen met onze drie boxers een ongewone ontmoeting.
We waren rond 8 uur op pad en liepen onze vertrouwde route, de honden enthousiast vooruitrennend, op zoek naar de grootste, langste en zwaarste boomstamstok! Snuivend en grommend elk een plekje aan de stok, totdat Eva losliet en als een pilaar bleef staan…de neus in de lucht en om zich heen kijkend, Wie… ? Wat…? Waar…?
Wij volgden haar blik en wij keken recht in de ogen van ………….een enorm groot zwart wild varken dat een zacht geknor liet horen! Ernaast stond een iets kleiner exemplaar en beiden staarden ons aan………………
Gelukkig had alleen Eva ze opgemerkt, geroken wellicht; de andere honden waren nog erg gericht op de stok.
Met alle afleidingsmanoeuvres die we konden bedenken hebben we de honden richting uitgang van het bos gekregen, ondertussen toch steeds achteromkijkend of we gevolgd werden door die kolossen!
Eva bleef nog regelmatig staan maar liet zich toch afleiden en ging op den duur met ons mee! Met enigszins trillende knieën en snel kloppende harten liepen we met onze “kleine boxertjes” op weg naar de auto!
Dit incident hebben we natuurlijk gemeld bij de boswachterij en het bleek dat door een gat in de afrastering Pa en Moe Zwijn de vrijheid hadden gekozen.
Op dat moment hadden we , volgens zeggen, niets te vrezen van dit koppel maar………..
Later, heel veel later deden we weer een poging dezelfde Zwijnenroute te nemen en op veilige afstand te kijken of ze er nog waren.
En hoe !!
In de kleine Zwijnencommune, veilig achter het gaas, liepen 3 volwassen exemplaren en…….10 biggetjes heerlijk te grazen en van het zonnetje te genieten.
Wij hadden de honden aangelijnd en dat was maar goed ook.
Vervaarlijk gegrom en de stampende poten van Pa deden ons beseffen dat nu de sfeer grimmiger was en dat ten koste van alles de biggetjes beschermd moesten worden
.
Een prachtig stukje natuur, om bang van te worden !
l'Histoire se répète ?
Als onze pups zijn nu inmiddels gewend aan hun nieuwe woonplek cq bazen, en wat voor een bazen !
Boxerliefhebbers, stuk voor stuk, de één wat meer ervaring dan de andere maar de gezamenlijke liefde voor hun pup was en is overduidelijk.
We weten zeker dat ze alles zullen doen en laten om hun leven met hun nieuwe huisgenoot tot een succes te maken en....wij zijn daar graag getuige van.
Een speciaal verhaal is dat van de familie Smit.
In het voorjaar van 2007, dus 10 jaar eerder, kregen we bezoek van dit gezin met twee jongens, 8 en 12 jaar oud.
Kennelbezoek, noemen we dat, kennismaken met het fenomeen boxer met de optie om te zijner tijd een boxerpup aan te schaffen..."niet kopen maar kijken" dus.
Onze Gipsy was net 4 maanden en fungeerde een beetje als testcase. Het was een feestje buiten in het gras met deze aandoenlijke zwartsnoetboxer en haar twee jonge fans !
We konden toen geen beloften doen ten aanzien van het krijgen/kopen van een boxer uit de Meerpaalkennel maar een zus van Gipsy's moeder die in een bevriende boxerkennel woonde, bleek drachtig en daar is de zo gewenste pup Vitou, bij de gelukkige familie Smit gekomen.
Vitou van de Kloosterpoort is 10 jaar oud geworden en in het najaar van 2017 ingeslapen.
"Eens een boxer, altijd een boxer "
Een erg aansprekende gedachte die ook bij deze familie van toepassing is.
Daarom werd op " bekend " Meerpaalterrein een opvolger van Vitou gezocht en....gevonden !
Noél Desmo van de Meerpaal, een boxermannetje met een zwarte snoet ( á la Gipsy) met in een stamboom een familielink naar hun geliefde Vitou.....
Ja dus.....de geschiedenis heeft zich herhaald !
Modellenwerk
Twee stoere BMWmotoren met idem berijders draaien langzaam de parkeerplaats langs de A50 op.
Twee stoere boxermeiden, Eva en dochter Hyacinthe staan al in de startblokken !
Want…..uitgenodigd door de redakteur en fotograaf van het blad MOTORmagazine, mogen ze model staan voor…..de BOXER, het kloppend hart, het motorblok van de BMWmotor Adventure !
Een krachtige, snelle en mooie motor en…………hij staat z’n mannetje op de weg!
Wat ons betreft; een prachtige combinatie van kracht en schoonheid , deze Boxers bijelkaar!
Het Fotoshoot-avontuur kan beginnen!
Met het warme lentezonnetje in de rug en ongeveer een uurtje regelen en roepen:
“Staan! Zit ! AF en Blijf ! “ is het uiteindelijk gelukt de modellen met elkaar te vereeuwigen en zien we hier het resultaat:
Een prachtige one-day stand !
Roadie
Op onze boswandelingen ontmoeten we met enige regelmaat de bosflirt, Roadie! Een toepasselijke naam voor de beaglereu die met z’n baas, een beeldend kunstenaar,in een pittoresk oud schooltje aan de rand van het bos woont.
Zo nu en dàn woont, welteverstaan, want meestal is deze eigenzinnige, artistieke Roadie te vinden in het bos waar hij teven versiert en marathons loopt!
Always on the road !
Onze meiden, Byou en Eva, ook liefhebbers van deze snelle sport kunnen danook geen genoeg krijgen van Macho Roadie!
Triathlons met de bomen als hindernissen, heel veel modderbaden en speurtochten met takken en halve bomen als bepakking!! En…..aan het eind hebben ze allemaal gewonnen!
Als we ze hijgend en pikzwart van de modder en andere bosvruchten terugzien, leveren we Roadie af bij zijn baas en springen de meiden in onze auto.
Annabel wachtte al……….denkend aan vroeger?
1e Kerstdag 2015
Voor de één een Kerstdienst in kerk of kapel, voor de ander uitslapen en een uitgebreid Kerstontbijt, een derde moet gewoon werken voor de baas…..Voor ons, pensionada’s een “gewone “ ochtend:
Vroeg opstaan, BB= Boxers Begroeten, een snelle douche, koffie en een broodje, de auto starten en gaan….met die 2 B (ananen)
Eva, sinds kort wat minder ter been, blijft thuis.
Er schijnt een “probeerzonnetje “en het is gelukkig nog steeds droog. De keuze voor de wandeling valt deze ochtend op de Grote Friese Steppe.
Een uitgebreid gras-vennen- en heidegebied, hier om de hoek, waar het beenwerk van onze meiden goed getraind wordt.
Molshopen worden aangezien voor “uitstekende “ speelobjecten en menige mol wordt een handje geholpen met graven….
Een nieuwsgierige ree steekt met haar kop nét boven een rietplas uit en kiest ervoor om te blijven staan. Wij hebben oogcontact !
Het grondwerk wordt zorgvuldig besnuffeld en als sanitair gebruikt.
Rennen, elkaar spelend begrommen en bespringen….in no time loop ik met twee Zwarte Boxers !
Op het hoogtepunt van dit modderworstelen zien we in de verte een hond plus baas naderen. Dichterbij gekomen zie ik een touwtje tussen de baas en de hond en hoor ik een waarschuwend gegrom, van de hond weliswaar.
Indachtig de Kerstgedachte maan ik mijn meiden tot doorlopen en waarachtig…….ze doen het !
VREDE OP DE STEPPE !
Het vervolg van mijn Kerstwandeling verloopt met de bekende Boxeruitbundigheid die zo’n plek al gauw uitnodigt, namelijk….waterplassen, moddergreppels, grote grasvlakten en vooral….elkaars gezelschap !
Onze Kerstochtend 2015 ! Ik zou hem niet willen ruilen !
Hertenrood
Terwijl de regen nog motterig maar gestaag uit de hemel valt, hijs ik mij voor de zoveelste ochtend in mijn zogenaamde boswachtersoutfit: Lange wax jas+ wax hoed + laarzen, een totale bescherming tegen dit langdurige weersongemak.
Sanne en Jasmine gaan overigens gewoon "in hun blootje "mee.
Zo lopen we ton-sur-ton op het met blad bezaaide bospad.
Op dit redelijke droge pad heb ik weinig overzicht weliswaar maar gezien het slechte weer verwacht ik eigenlijk geen mede wandelaars. Fout gedacht, een bewegend wit object trekt de aandacht....een Golden Retriever, snuffelend, alleen op de wereld, lijkt het.
Al snel heeft hij onze meiden "in de neus "
De waarneming van de andere baas in de verte is een andere dan die van mij......Ze zet een keel op en door de serene stilte van de steppe klinkt een soort van wanhopige schreeuw:
Kom hier, Hudson, hierrrr!!! Nú !!!
Hudson, een nog jonge frivole Golden negeert dit commando volkomen en gaat verder met het uitdagen van zijn pas ontdekte soortgenoten.
Terwijl we wat dichterbij elkaar komen valt het kwartje bij de baas van Hudson:
Ze zei:
"Ik dacht dat ie achter twee herten aanging, in de verte leek dat net zo, dezelfde kleur, en toen ik u zag in die jas en met die hoed.....dacht ik, oei,oei, daar heb je ook de boswachter " Foute boel !
Ik voelde al een fikse boete aankomen ! "
Na een wat meer ontspannen praatje over.... de kleur van onze boxers, hertenrood, zijn we elk ons weegs gegaan.
Ook incognito maak je van alles mee met je boxers.
